Η ΣΧΟΛΗ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ
Ιερός χώρος παγκόσμιας σημασίαςΤόπος με παγκόσμιο ενδιαφέρον είναι η Σχολή Αριστοτέλους, 2 χλμ. περίπου από την σημερινή Νάουσα, στη θέση Ισβόρια. Είναι το μέρος με τα τρεχούμενα νερά και τα βαθύσκιωτα σπήλαια που αναφέρουν οι αρχαίοι συγγραφείς, όπου ο μέγιστος φιλόσοφος της αρχαιότητας δίδαξε το μεγαλείο της κλασσικής Ελληνικής σκέψης και τα ιδανικά της Πλατωνικής φιλοσοφίας στον γιο του Βασιλέα της Μακεδονίας Φιλίππου Β', τον Αλέξανδρο και τους άλλους ευπατρίδες της Μακεδονικής Αυλής. Η συνάντηση αυτών των δύο μέγιστων προσωπικοτήτων του αρχαίου κόσμου στο Νυμφαίο της Μίεζας έμελλε να επηρεάσει καθοριστικά το μέλλον της ανθρωπότητας, και ολόκληρου του Δυτικού Πολιτισμού.
Ο χώρος που καταλαμβάνει το Νυμφαίο, δηλαδή το ιερό το αφιερωμένο στις Νύμφες, είναι ένα πολύ εντυπωσιακό φυσικό τοπίο, όπου τα αρχαία λείψανα - ο τοιχοβάτης μιας διώροφης στοάς με ιωνικούς κίονες σε σχήμα Π - συνδυαζόμενα με τρεις φυσικές σπηλιές που υπάρχουν εκεί, αποτελούν τον κύριο χώρο της σχολής. Η κάθετη επιφάνεια του βράχου, όπου φαίνονται οι οπές για τη στήριξη των δοκαριών της στέγης, αποτελούσε το πίσω μέρος της σκιερής στοάς, που χτίστηκε τότε (350 π.Χ. και μετά), όπου δίδασκε ο Αριστοτέλης «τον ηθικόν και πολιτικόν λόγον (Πλούταρχος VII, 668) στους νεαρούς βλαστούς των Μακεδόνων ευγενών. Το τοπίο όπου ο Δάσκαλος περιδιάβαζε με τους μαθητές του στα παρόχθια, γεμάτα από πυκνή βλάστηση μονοπάτια, ενώ γύρω τους ανάβλυζαν από τις πηγές και κυλούσαν ήρεμα δροσερά ρυάκια, συμπληρώνεται λίγο πιο πέρα με ένα ακόμη μεγαλύτερο σπήλαιο, με δύο λαξευμένες εισόδους, και σαφή λατρευτική χρήση.
Σε κοντινή απόσταση από την Σχολή βρέθηκε το θέατρο κι ένα δημόσιο συγκρότημα της πόλης.
Το θέατρο χρονολογείται στα πρώιμα ελληνιστικά χρόνια (4ος αιώνας π.Χ.). Μετά την αναστύλωση και την αποκατάσταση των φθορών το θέατρο αποδόθηκε στην τοπική κοινωνία για επιλεκτική χρήση του υπό την εποπτεία της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας.
Ο χώρος που καταλαμβάνει το Νυμφαίο, δηλαδή το ιερό το αφιερωμένο στις Νύμφες, είναι ένα πολύ εντυπωσιακό φυσικό τοπίο, όπου τα αρχαία λείψανα - ο τοιχοβάτης μιας διώροφης στοάς με ιωνικούς κίονες σε σχήμα Π - συνδυαζόμενα με τρεις φυσικές σπηλιές που υπάρχουν εκεί, αποτελούν τον κύριο χώρο της σχολής. Η κάθετη επιφάνεια του βράχου, όπου φαίνονται οι οπές για τη στήριξη των δοκαριών της στέγης, αποτελούσε το πίσω μέρος της σκιερής στοάς, που χτίστηκε τότε (350 π.Χ. και μετά), όπου δίδασκε ο Αριστοτέλης «τον ηθικόν και πολιτικόν λόγον (Πλούταρχος VII, 668) στους νεαρούς βλαστούς των Μακεδόνων ευγενών. Το τοπίο όπου ο Δάσκαλος περιδιάβαζε με τους μαθητές του στα παρόχθια, γεμάτα από πυκνή βλάστηση μονοπάτια, ενώ γύρω τους ανάβλυζαν από τις πηγές και κυλούσαν ήρεμα δροσερά ρυάκια, συμπληρώνεται λίγο πιο πέρα με ένα ακόμη μεγαλύτερο σπήλαιο, με δύο λαξευμένες εισόδους, και σαφή λατρευτική χρήση.
Σε κοντινή απόσταση από την Σχολή βρέθηκε το θέατρο κι ένα δημόσιο συγκρότημα της πόλης.
Το θέατρο χρονολογείται στα πρώιμα ελληνιστικά χρόνια (4ος αιώνας π.Χ.). Μετά την αναστύλωση και την αποκατάσταση των φθορών το θέατρο αποδόθηκε στην τοπική κοινωνία για επιλεκτική χρήση του υπό την εποπτεία της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας.
Το θέατρο όπως είναι σήμερα
Βόρεια του θεάτρου έχει εντοπιστεί ένα επιβλητικό σε διαστάσεις και οργάνωση κτιριακό συγκρότημα με δημόσιο χαρακτήρα, το οποίο κατασκευάστηκε στο β΄ μισό του 4ου αιώνα π.Χ. και το οποίο ταυτίστηκε από τους αρχαιολόγους ως Ιερό του Ασκληπιού.Αναπτύσσεται σε διαδοχικά φυσικά άνδηρα και έχει αποκαλυφθεί σε διαστάσεις 300 Χ 100 μ. περίπου.
Τέλος, μερικά από τα σημαντικότερα επισκέψιμα μνημεία της περιοχής είναι και οι τέσσερις μακεδονικοί τάφοι, οι οποίοι βρέθηκαν από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι και τη δεκαετία του ΄70.
Τέλος, μερικά από τα σημαντικότερα επισκέψιμα μνημεία της περιοχής είναι και οι τέσσερις μακεδονικοί τάφοι, οι οποίοι βρέθηκαν από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι και τη δεκαετία του ΄70.